Initial import of extracted KDE i18n tarballs

1 files changed, 414 insertions, 0 deletions

diff --git a/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook b/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook
new file mode 100644
index 00000000000..5d282dd73e1
--- /dev/null
+++ b/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook
@@ -0,0 +1,414 @@
+<chapter id="using-kmplot">
+<title
+>Podręcznik &kmplot;</title>
+
+<para
+>&kmplot; operuje na funkcjach nazwanych, które można zdefiniować za pomocą współrzędnych kartezjańskich (taka postać funkcji nazywa się <quote
+>kanoniczną</quote
+>), współrzędnych biegunowych, lub też jako funkcje parametryczne. Aby wprowadzić funkcję wybierz <menuchoice
+><guimenu
+>Wykres</guimenu
+><guimenuitem
+>Edytuj wykresy...</guimenuitem
+> </menuchoice
+>. Możesz również wprowadzić funkcję w okienku tekstowym <guilabel
+>Równanie funkcji</guilabel
+> w głównym oknie &kmplot;. W okienku tekstowym można wpisywać funkcje kanoniczne i biegunowe. Każda funkcja musi mieć unikalną nazwę (tzn. nazwę inną niż nazwy pozostałych funkcji pokazywanych na liście). Jeśli nie podasz nazwy, zostanie ona wygenerowana automatycznie.</para>
+
+<para
+>Aby uzyskać więcej infomacji o funkcjach &kmplot;, zobacz <xref linkend="reference"/>. </para>
+
+<screenshot>
+<screeninfo
+>Tutaj możesz zobaczyć zrzut ekranu okna powitalnego &kmplot;</screeninfo>
+	<mediaobject>
+	  <imageobject>
+	    <imagedata fileref="main.png" format="PNG"/>
+	  </imageobject>
+	  <textobject>
+	    <phrase
+>Zrzut ekranu</phrase>
+	  </textobject>
+	</mediaobject>
+</screenshot>
+
+<sect1 id="function-types">
+<title
+>Typy funkcji</title>
+
+<sect2 id="explicit-functions">
+<title
+>Funkcje w postaci ogólnej (lub kanonicznej)</title>
+<para
+>Aby wprowadzić funkcję w postaci kanonicznej (tzn. funkcję w postaci y=f(x)) do &kmplot;, po prostu wprowadź ją w formie <screen>
+ <userinput
+><replaceable
+>f</replaceable
+>(<replaceable
+>x</replaceable
+>)=<replaceable
+>wyrażenie</replaceable
+></userinput>
+</screen
+> Gdzie: <itemizedlist>
+<listitem
+><para
+><replaceable
+>f</replaceable
+> jest nazwą funkcji; może być dowolnym ciągiem liter i cyfr, pod warunkiem, że nie rozpoczyna się od liter: x, y lub r (ponieważ są one używane dla funkcji biegunowych i parametrycznych).</para>
+</listitem>
+
+<listitem
+><para
+><replaceable
+>x</replaceable
+> jest współrzędną X używaną w wyrażeniu po znaku równości. W rzeczywistości jest to zmienna jedynie formalna, więc możesz użyć dowolnej nazwy, efekt będzie taki sam.</para>
+</listitem>
+
+<listitem>
+<para
+><replaceable
+>wyrażenie</replaceable
+> to wyrażenia które ma być narysowane, podane za pomocą odpowiedniej składni dla &kmplot;. Zobacz <xref linkend="math-syntax"/>. </para>
+</listitem>
+
+</itemizedlist>
+</para>
+<para
+>Jako przykład: aby narysować  wykres funkcji y=x<superscript
+>2</superscript
+>+2x, wprowadź następujące wyrażenie w oknie dialogowym funkcji &kmplot;: <screen
+>f(x)=x^2+2x
+</screen>
+</para>
+</sect2>
+
+<sect2 id="parametric-functions">
+<title
+>Funkcje parametryczne</title>
+<para
+>Funkcje parametryczne to takie w których współrzędne X i Y są zdefiniowane poprzez osobne funkcje innej zmiennej, często nazywanej t. Aby wprowadzić funkcję parametryczną w &kmplot;, postępuj zgodnie z procedurą dla funkcji w postaci ogólnej, ale zacznij nazwę funkcji opisującej współrzędną X od litery x, natomiast funkcję opisującą współrzędną Y od litery y. Tak jak przy funkcjach w postaci ogólnej, możesz użyć dowolnej nazwy zamiennej jako parametr. Aby narysować funkcję parametryczną, wybierz <guimenu
+>Wykres</guimenu
+> <guimenuitem
+>Nowy wykres parametryczny...</guimenuitem
+>. Nazwa funkcji będzie stworzona automatycznie, jeśli żadnej nie podasz.</para>
+<para
+>Na przykład, przyjmijmy że chcesz narysować okrąg, mający równania parametryczne x=sin(t), y=cos(t). W oknie dialogowym funkcji &kmplot; wykonaj następujące czynności <orderedlist
+> <listitem
+><para
+>Otwórz okno dialogowe wykresu parametrycznego poprzez <menuchoice
+><guimenu
+>Wykres</guimenu
+><guimenuitem
+>Nowy wykres parametryczny...</guimenuitem
+> </menuchoice
+>.</para
+> </listitem
+> <listitem
+><para
+>Wprowadź nazwe dla funkcji, powiedzmy <userinput
+>okrag</userinput
+>, w polu <guilabel
+>Nazwa</guilabel
+>. Nazwy funkcji dla X i Y zmienią się  aby dopasowac się do tej nazwy: funkcja dla X będzie mieć nazwę <guilabel
+>xokrag(t)</guilabel
+> a ta dla Y <guilabel
+>yokrag(t)</guilabel
+>.</para
+> </listitem
+> <listitem
+> <para
+>W polach x i y wpisz odpowiednie równania, tzn. <guilabel
+>xokrag(t)=</guilabel
+><userinput
+>sin(t)</userinput
+> i <guilabel
+>yokrag(t)=</guilabel
+><userinput
+>cos(t)</userinput
+>.</para
+> </listitem
+> </orderedlist
+> Kliknij na <guibutton
+>OK</guibutton
+> i funkcja zostanie narysowana. </para>
+<para
+>Możesz ustawić kilka dodatkowych opcji dla wykresu w tym oknie dialogowym: <variablelist>
+
+<varlistentry>
+<term
+><guilabel
+>Ukryj</guilabel
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Jeśli ta opcja jest zaznaczona, &kmplot; nie rysuje wykresu, ale zapamiętuje definicję funkcji, dzięki temu możesz użyć jej do definowania innych funkcji.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><guilabel
+>Minimum przdziału własnego wykresu</guilabel
+></term>
+<term
+><guilabel
+>Maksimum przedziału własnego wykresu</guilabel
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Jeśli ta opcja jest wybrana, możesz zmieniać wartość maksymalną i minimalną parametru t dla którego funkcja jest narysowana używając pól <guilabel
+>min</guilabel
+> and <guilabel
+>max</guilabel
+>.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><guilabel
+>Szerokość linii:</guilabel
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Za pomocą tej opcji możesz ustawić szerokość linii na obszarze wykresu, w jednostkach 0.1 mm.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><guilabel
+>Kolor:</guilabel
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Kliknij w prostokąt i wybierz kolor w nowo otwartym oknie dialogowym. Linia wykresu będzie w tym własne kolorze.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+</variablelist>
+</para>
+</sect2>
+
+<sect2 id="polar-functions">
+<title
+>Wprowadzanie funkcji we współrzędnych biegunowych</title>
+
+<para
+>Współrzędne biegunowe wyznacząją położenie punktu poprzez jego odległość od środka układu (zwykle nazywanym R), oraz kąt jaki linia od środka do punktu tworzy z osią X ( zwykle nazywanym grecką literą theta). Aby wprowadzić funkcje we współrzędnych biegunowych użyj: <menuchoice
+><guimenu
+>Wykres</guimenu
+><guimenuitem
+>Nowy wykres biegunowy...</guimenuitem
+> </menuchoice
+> W polu oznaczonym <guilabel
+>r</guilabel
+>, wpisz definicję funkcji razem z nazwą zmiennej theta której chcesz używać, np. aby narysować spiralę Archimedesa r=theta, wprowadź<screen>
+<userinput>
+(theta)=theta
+</userinput>
+</screen
+> wtedy cała linia będzie wyglądać <quote
+>r(theta)=theta</quote
+>. Zauważ, że możesz użyć dowolnej nazwy  zmiennej theta, czyli <quote
+>r(foo)=foo</quote
+> spowoduje narysowanie dokładnie tego samego wykresu. </para>
+
+</sect2>
+
+</sect1>
+
+<sect1 id="combining-functions">
+<title
+>Składanie funkcji</title>
+<para
+>Funkcje mogą być składane w celu stworzenia nowych. Po prostu wprowadź funkcje po znaku równości w wyrażeniu tak jakby były zmiennymi. Na przykład, jeśli masz zdefiniowane funkcje f(x) i g(x), możesz narysować sumę f i g poprzez: <screen
+><userinput>
+sum(x)=f(x)+g(x)
+</userinput
+>
+</screen>
+</para>
+<para
+>Pamiętaj, że możesz składać tylko funkcje tego samego typu, np. funkcja w postaci ogólnej nie może być złożona z funkcją w postaci biegunowej.</para>
+</sect1>
+
+<sect1 id="function-appearance">
+<title
+>Zmiana wyglądu funkcji</title>
+
+<para
+>Aby zmienić wygląd wykresu funkcji w głownym oknie, wybierz tę funkcję w oknie dialogowym <guilabel
+>Edytuj wykresy</guilabel
+>, a następnie kliknij na przycisku <guibutton
+>Edytuj</guibutton
+>. W następnym oknie dialogowym możesz zmienić szerokość linii w polu tekstowym, oraz kolor wykresu, klikając na przycisk zmiany koloru na dole. Jeśli edytujesz fukncję w postaci ogólnej, zobaczysz okno dialogowe z trzema zakładkami. W pierwszej podajesz równanie funkcji. Zakładka <guilabel
+>Pochodne</guilabel
+> pozwala na rysowanie pierwszej i drugiej pochodnej funkcji. Za pomocą zakładki <guilabel
+>Całka</guilabel
+> możesz narysować całkę funkcji obliczaną metodą Eulera. </para>
+<para
+>Innym sposobem edycji funkcji jest kliknięcie prawym przyciskiem myszy na wykresie. W menu kontekstowym wybierz następnie <guibutton
+>Edytuj</guibutton
+></para>
+
+<para
+>Aby uzyskać więcej informacji o menu kontekstowym zobacz <xref linkend="popupmenu"/>. </para>
+</sect1>
+
+<sect1 id="popupmenu">
+<title
+>Menu kontekstowe</title>
+
+<para
+>Kiedy klikniesz prawym przyciskiem myszy na wykresie zwykłej, lub parametrycznej funkcji ciągłej pojawi się menu kontekstowe, w którym znajduje się pięć pozycji:</para>
+
+<variablelist>
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Ukryj</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Ukrywa wybrany wykres. Pozostałe wykresy tej funkcji będą nadal widoczne.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Usuń</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Usuwa funkcję. Wszystkie jej wykresy znikają.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Edytuj</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Wyświetla okno dialogowe edytora dla wybranej funkcji.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Kopiuj</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Powoduje skopiowanie wykresu do innego okna programu  &kmplot;.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Przenieś</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Przenosi wykres co innego okna programu &kmplot;.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+</variablelist>
+
+<para
+>Dla funkcji narysowanych są dostępne jeszcze poniższe cztery pozycje:</para>
+
+<variablelist>
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Uzyskaj wartość Y</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Otwiera okno dialogowe w którym możesz znaleźć wartość Y dla podanejj wartości X. Wybrany wykres będzie podświetlony. Wprowadź wartość X w polu <guilabel
+>X</guilabel
+>, i kliknij na <guibutton
+>Znajdź</guibutton
+> (lub nacisnij &Enter;). Odpowiednia wartość Y pojawi się w polu <guilabel
+>Y</guilabel
+>. </para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Szukaj wartości minimalnej</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Znajdź watośc minimalną dla wykresu w określonym zakresie dziedziny. Wybrany wykres będzie podświetlony w nowo otwartym oknie dialogowym. Wprowadź dolną i górną granicę regionu w którym chcesz znaleźć minimum i kliknij przycisk <guibutton
+>Znajdź</guibutton
+>. Wyświetlone zostaną wspołrzędne X i Y minimum.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Szukaj watości maksymalnej</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Tak samo jak dla <guimenuitem
+>Szukaj wartości minimalnej</guimenuitem
+> opisanej powyżej, lecz wyszukuje wartość maksymalną. </para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+
+<varlistentry>
+<term
+><menuchoice
+><guimenuitem
+>Oblicz całkę</guimenuitem>
+</menuchoice
+></term>
+<listitem>
+<para
+>Wyświetla okno dialogowe, w którym należy wybrać funkcję oraz podać zakres wartości X. Po wprowadzeniu wartości X, obliczona zostanie całka, oraz narysowana zostanie powierzchnia pomiędzy wykresem oraz osią X w podanym wcześniej zakresie wartości X. Kolor powierzchni będzie taki sam jak kolor wykresu.</para>
+</listitem>
+</varlistentry>
+</variablelist>
+
+
+</sect1>
+
+
+</chapter>
+<!--
+Local Variables:
+mode: sgml
+sgml-minimize-attributes:nil
+sgml-general-insert-case:lower
+sgml-indent-step:0
+sgml-indent-data:nil
+sgml-parent-document:("index.docbook" "BOOK" "CHAPTER")
+End:
+-->