diff options
Diffstat (limited to 'tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook')
| -rw-r--r-- | tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook | 414 |
1 files changed, 414 insertions, 0 deletions
diff --git a/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook b/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook new file mode 100644 index 00000000000..5d282dd73e1 --- /dev/null +++ b/tde-i18n-pl/docs/kdeedu/kmplot/using.docbook @@ -0,0 +1,414 @@ +<chapter id="using-kmplot"> +<title +>Podręcznik &kmplot;</title> + +<para +>&kmplot; operuje na funkcjach nazwanych, które można zdefiniować za pomocą współrzędnych kartezjańskich (taka postać funkcji nazywa się <quote +>kanoniczną</quote +>), współrzędnych biegunowych, lub też jako funkcje parametryczne. Aby wprowadzić funkcję wybierz <menuchoice +><guimenu +>Wykres</guimenu +><guimenuitem +>Edytuj wykresy...</guimenuitem +> </menuchoice +>. Możesz również wprowadzić funkcję w okienku tekstowym <guilabel +>Równanie funkcji</guilabel +> w głównym oknie &kmplot;. W okienku tekstowym można wpisywać funkcje kanoniczne i biegunowe. Każda funkcja musi mieć unikalną nazwę (tzn. nazwę inną niż nazwy pozostałych funkcji pokazywanych na liście). Jeśli nie podasz nazwy, zostanie ona wygenerowana automatycznie.</para> + +<para +>Aby uzyskać więcej infomacji o funkcjach &kmplot;, zobacz <xref linkend="reference"/>. </para> + +<screenshot> +<screeninfo +>Tutaj możesz zobaczyć zrzut ekranu okna powitalnego &kmplot;</screeninfo> + <mediaobject> + <imageobject> + <imagedata fileref="main.png" format="PNG"/> + </imageobject> + <textobject> + <phrase +>Zrzut ekranu</phrase> + </textobject> + </mediaobject> +</screenshot> + +<sect1 id="function-types"> +<title +>Typy funkcji</title> + +<sect2 id="explicit-functions"> +<title +>Funkcje w postaci ogólnej (lub kanonicznej)</title> +<para +>Aby wprowadzić funkcję w postaci kanonicznej (tzn. funkcję w postaci y=f(x)) do &kmplot;, po prostu wprowadź ją w formie <screen> + <userinput +><replaceable +>f</replaceable +>(<replaceable +>x</replaceable +>)=<replaceable +>wyrażenie</replaceable +></userinput> +</screen +> Gdzie: <itemizedlist> +<listitem +><para +><replaceable +>f</replaceable +> jest nazwą funkcji; może być dowolnym ciągiem liter i cyfr, pod warunkiem, że nie rozpoczyna się od liter: x, y lub r (ponieważ są one używane dla funkcji biegunowych i parametrycznych).</para> +</listitem> + +<listitem +><para +><replaceable +>x</replaceable +> jest współrzędną X używaną w wyrażeniu po znaku równości. W rzeczywistości jest to zmienna jedynie formalna, więc możesz użyć dowolnej nazwy, efekt będzie taki sam.</para> +</listitem> + +<listitem> +<para +><replaceable +>wyrażenie</replaceable +> to wyrażenia które ma być narysowane, podane za pomocą odpowiedniej składni dla &kmplot;. Zobacz <xref linkend="math-syntax"/>. </para> +</listitem> + +</itemizedlist> +</para> +<para +>Jako przykład: aby narysować wykres funkcji y=x<superscript +>2</superscript +>+2x, wprowadź następujące wyrażenie w oknie dialogowym funkcji &kmplot;: <screen +>f(x)=x^2+2x +</screen> +</para> +</sect2> + +<sect2 id="parametric-functions"> +<title +>Funkcje parametryczne</title> +<para +>Funkcje parametryczne to takie w których współrzędne X i Y są zdefiniowane poprzez osobne funkcje innej zmiennej, często nazywanej t. Aby wprowadzić funkcję parametryczną w &kmplot;, postępuj zgodnie z procedurą dla funkcji w postaci ogólnej, ale zacznij nazwę funkcji opisującej współrzędną X od litery x, natomiast funkcję opisującą współrzędną Y od litery y. Tak jak przy funkcjach w postaci ogólnej, możesz użyć dowolnej nazwy zamiennej jako parametr. Aby narysować funkcję parametryczną, wybierz <guimenu +>Wykres</guimenu +> <guimenuitem +>Nowy wykres parametryczny...</guimenuitem +>. Nazwa funkcji będzie stworzona automatycznie, jeśli żadnej nie podasz.</para> +<para +>Na przykład, przyjmijmy że chcesz narysować okrąg, mający równania parametryczne x=sin(t), y=cos(t). W oknie dialogowym funkcji &kmplot; wykonaj następujące czynności <orderedlist +> <listitem +><para +>Otwórz okno dialogowe wykresu parametrycznego poprzez <menuchoice +><guimenu +>Wykres</guimenu +><guimenuitem +>Nowy wykres parametryczny...</guimenuitem +> </menuchoice +>.</para +> </listitem +> <listitem +><para +>Wprowadź nazwe dla funkcji, powiedzmy <userinput +>okrag</userinput +>, w polu <guilabel +>Nazwa</guilabel +>. Nazwy funkcji dla X i Y zmienią się aby dopasowac się do tej nazwy: funkcja dla X będzie mieć nazwę <guilabel +>xokrag(t)</guilabel +> a ta dla Y <guilabel +>yokrag(t)</guilabel +>.</para +> </listitem +> <listitem +> <para +>W polach x i y wpisz odpowiednie równania, tzn. <guilabel +>xokrag(t)=</guilabel +><userinput +>sin(t)</userinput +> i <guilabel +>yokrag(t)=</guilabel +><userinput +>cos(t)</userinput +>.</para +> </listitem +> </orderedlist +> Kliknij na <guibutton +>OK</guibutton +> i funkcja zostanie narysowana. </para> +<para +>Możesz ustawić kilka dodatkowych opcji dla wykresu w tym oknie dialogowym: <variablelist> + +<varlistentry> +<term +><guilabel +>Ukryj</guilabel +></term> +<listitem> +<para +>Jeśli ta opcja jest zaznaczona, &kmplot; nie rysuje wykresu, ale zapamiętuje definicję funkcji, dzięki temu możesz użyć jej do definowania innych funkcji.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><guilabel +>Minimum przdziału własnego wykresu</guilabel +></term> +<term +><guilabel +>Maksimum przedziału własnego wykresu</guilabel +></term> +<listitem> +<para +>Jeśli ta opcja jest wybrana, możesz zmieniać wartość maksymalną i minimalną parametru t dla którego funkcja jest narysowana używając pól <guilabel +>min</guilabel +> and <guilabel +>max</guilabel +>.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><guilabel +>Szerokość linii:</guilabel +></term> +<listitem> +<para +>Za pomocą tej opcji możesz ustawić szerokość linii na obszarze wykresu, w jednostkach 0.1 mm.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><guilabel +>Kolor:</guilabel +></term> +<listitem> +<para +>Kliknij w prostokąt i wybierz kolor w nowo otwartym oknie dialogowym. Linia wykresu będzie w tym własne kolorze.</para> +</listitem> +</varlistentry> +</variablelist> +</para> +</sect2> + +<sect2 id="polar-functions"> +<title +>Wprowadzanie funkcji we współrzędnych biegunowych</title> + +<para +>Współrzędne biegunowe wyznacząją położenie punktu poprzez jego odległość od środka układu (zwykle nazywanym R), oraz kąt jaki linia od środka do punktu tworzy z osią X ( zwykle nazywanym grecką literą theta). Aby wprowadzić funkcje we współrzędnych biegunowych użyj: <menuchoice +><guimenu +>Wykres</guimenu +><guimenuitem +>Nowy wykres biegunowy...</guimenuitem +> </menuchoice +> W polu oznaczonym <guilabel +>r</guilabel +>, wpisz definicję funkcji razem z nazwą zmiennej theta której chcesz używać, np. aby narysować spiralę Archimedesa r=theta, wprowadź<screen> +<userinput> +(theta)=theta +</userinput> +</screen +> wtedy cała linia będzie wyglądać <quote +>r(theta)=theta</quote +>. Zauważ, że możesz użyć dowolnej nazwy zmiennej theta, czyli <quote +>r(foo)=foo</quote +> spowoduje narysowanie dokładnie tego samego wykresu. </para> + +</sect2> + +</sect1> + +<sect1 id="combining-functions"> +<title +>Składanie funkcji</title> +<para +>Funkcje mogą być składane w celu stworzenia nowych. Po prostu wprowadź funkcje po znaku równości w wyrażeniu tak jakby były zmiennymi. Na przykład, jeśli masz zdefiniowane funkcje f(x) i g(x), możesz narysować sumę f i g poprzez: <screen +><userinput> +sum(x)=f(x)+g(x) +</userinput +> +</screen> +</para> +<para +>Pamiętaj, że możesz składać tylko funkcje tego samego typu, np. funkcja w postaci ogólnej nie może być złożona z funkcją w postaci biegunowej.</para> +</sect1> + +<sect1 id="function-appearance"> +<title +>Zmiana wyglądu funkcji</title> + +<para +>Aby zmienić wygląd wykresu funkcji w głownym oknie, wybierz tę funkcję w oknie dialogowym <guilabel +>Edytuj wykresy</guilabel +>, a następnie kliknij na przycisku <guibutton +>Edytuj</guibutton +>. W następnym oknie dialogowym możesz zmienić szerokość linii w polu tekstowym, oraz kolor wykresu, klikając na przycisk zmiany koloru na dole. Jeśli edytujesz fukncję w postaci ogólnej, zobaczysz okno dialogowe z trzema zakładkami. W pierwszej podajesz równanie funkcji. Zakładka <guilabel +>Pochodne</guilabel +> pozwala na rysowanie pierwszej i drugiej pochodnej funkcji. Za pomocą zakładki <guilabel +>Całka</guilabel +> możesz narysować całkę funkcji obliczaną metodą Eulera. </para> +<para +>Innym sposobem edycji funkcji jest kliknięcie prawym przyciskiem myszy na wykresie. W menu kontekstowym wybierz następnie <guibutton +>Edytuj</guibutton +></para> + +<para +>Aby uzyskać więcej informacji o menu kontekstowym zobacz <xref linkend="popupmenu"/>. </para> +</sect1> + +<sect1 id="popupmenu"> +<title +>Menu kontekstowe</title> + +<para +>Kiedy klikniesz prawym przyciskiem myszy na wykresie zwykłej, lub parametrycznej funkcji ciągłej pojawi się menu kontekstowe, w którym znajduje się pięć pozycji:</para> + +<variablelist> +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Ukryj</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Ukrywa wybrany wykres. Pozostałe wykresy tej funkcji będą nadal widoczne.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Usuń</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Usuwa funkcję. Wszystkie jej wykresy znikają.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Edytuj</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Wyświetla okno dialogowe edytora dla wybranej funkcji.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Kopiuj</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Powoduje skopiowanie wykresu do innego okna programu &kmplot;.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Przenieś</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Przenosi wykres co innego okna programu &kmplot;.</para> +</listitem> +</varlistentry> +</variablelist> + +<para +>Dla funkcji narysowanych są dostępne jeszcze poniższe cztery pozycje:</para> + +<variablelist> +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Uzyskaj wartość Y</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Otwiera okno dialogowe w którym możesz znaleźć wartość Y dla podanejj wartości X. Wybrany wykres będzie podświetlony. Wprowadź wartość X w polu <guilabel +>X</guilabel +>, i kliknij na <guibutton +>Znajdź</guibutton +> (lub nacisnij &Enter;). Odpowiednia wartość Y pojawi się w polu <guilabel +>Y</guilabel +>. </para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Szukaj wartości minimalnej</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Znajdź watośc minimalną dla wykresu w określonym zakresie dziedziny. Wybrany wykres będzie podświetlony w nowo otwartym oknie dialogowym. Wprowadź dolną i górną granicę regionu w którym chcesz znaleźć minimum i kliknij przycisk <guibutton +>Znajdź</guibutton +>. Wyświetlone zostaną wspołrzędne X i Y minimum.</para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Szukaj watości maksymalnej</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Tak samo jak dla <guimenuitem +>Szukaj wartości minimalnej</guimenuitem +> opisanej powyżej, lecz wyszukuje wartość maksymalną. </para> +</listitem> +</varlistentry> + +<varlistentry> +<term +><menuchoice +><guimenuitem +>Oblicz całkę</guimenuitem> +</menuchoice +></term> +<listitem> +<para +>Wyświetla okno dialogowe, w którym należy wybrać funkcję oraz podać zakres wartości X. Po wprowadzeniu wartości X, obliczona zostanie całka, oraz narysowana zostanie powierzchnia pomiędzy wykresem oraz osią X w podanym wcześniej zakresie wartości X. Kolor powierzchni będzie taki sam jak kolor wykresu.</para> +</listitem> +</varlistentry> +</variablelist> + + +</sect1> + + +</chapter> +<!-- +Local Variables: +mode: sgml +sgml-minimize-attributes:nil +sgml-general-insert-case:lower +sgml-indent-step:0 +sgml-indent-data:nil +sgml-parent-document:("index.docbook" "BOOK" "CHAPTER") +End: +--> |